Edycja 2023
W edycji 2023 wzięło udział 111 wolontariuszy i 62 koordynatorów wolontariatu. Laureaci eliminacji regionalnych (wojewódzkich) spotkali się w etapie ogólnopolskim, w którym Kapituła Konkursowa wybrała zwycięzców I, II i III miejsca wśród wolontariuszy i koordynatorów a także zadecydowała o przyznaniu kilku miejsc ex aequo oraz wyróżnień.
Wolontariusz Roku 2023
I miejsce
Agnieszka Gąsiorowska (Fundacja Brama Epok)
Na co dzień jest szczęśliwą żoną i mamą, mieszka w niewielkiej wsi Gortatowo w powiecie brodnickim, w której prowadzi pasiekę. Działa w lokalnym KGW, ściśle współpracuje ze szkołami swoich dzieci, jest zaangażowanym rodzicem.
To dzieci wciągnęły ją do pracy w Fundacji Brama Epok, gdzie wspiera wolontariat młodzieżowy, prowadzi działania edukacyjne, warsztaty, pisze ich scenariusze i konspekty, opracowuje materiały.
Stworzyła projekt rekonstrukcji historycznego piernikarstwa, odtwarza w domu przepisy, tłumaczy je ze staropolskiego, czyta fachową literaturę, nieustannie się edukuje, by zwiększać swą wiedzę. Bierze również udział w rekonstrukcjach historycznych, pokazach, uczy się ról, przygotowuje stroje. Wyjątkowe jest także Jej działanie na rzecz dziedzictwa Brodnicy.
Pokazuje, że wolontariuszem można być na każdym etapie życia. Udowadnia młodzieży, że rodzice też mogą robić coś więcej, poza codziennym życiem, pracą czy opieką nad rodziną. Mówi, że wolontariat buduje Jej wnętrze i pomaga czuć się potrzebną.
Interesuje się kuchnią historyczną, ekologią, historią, potrafi szyć i tworzyć "coś z niczego". Wie, jak zrobić domowe kosmetyki, upiec dyniową drożdżówkę, czy stworzyć trasę historyczną miasta Brodnicy.
II miejsce ex aequo
Katarzyna Anders (Stowarzyszenie Amazonek i Osób z Chorobą Nowotworową w Zgorzelcu)
Wolontariuszką została po chorobie nowotworowej, w czasie której uświadomiła sobie ile człowiek chory potrzebuje pomocy. Po tym trudnym doświadczeniu jej misją stało się uświadamianie ludzi, że osoba chora nie powinna być odizolowywana od świata, a rakiem nie można się zarazić.
Chce by w jej okolicy ludzie wiedzieli, że jest taka Kaśka Amazonka, do której zawsze można zadzwonić, poprosić o pomoc, o radę czy najzwyczajniej porozmawiać. Pełni dyżury wolontariackie przy gabinecie onkologa w Szpitalu Zgorzelnickim. Rozmawia z pacjentami, wspiera ich w smutku, żalu i bólu. Jej energia, zaangażowanie optymizm i pozytywnie na nich wpływa. Jest zawsze gotowa ich przytulić gdy trzeba, pocieszyć, podnieść na duchu.
Poza szpitalem jako Amazonka, zajmuje się nauką samobadania, jeździ do szkół na zajęcia z profilaktyki nowotworowej. Pomoc pacjentom onkologicznym, udany dyżur w szpitalu sprawiają, że wraca do domu 2 cm wyższa i szczęśliwsza.
Janusz Mucharski (Puckie Hospicjum pw. Św. Ojca Pio)
Jest wolontariuszem w Puckim Hospicjum. Towarzyszy chorym u kresu życia. Prowadzi głównie rozmowy z pacjentami, które odciągają ich myśli od cierpienia. Karmi chorych, którzy nie mogą już samodzielnie poradzić sobie z tą czynnością, dużo żartuje, wspólnie „kawkuje” i odbywa spacery po hospicyjnym ogrodzie.
Wizyty w hospicjum kilka dni w tygodniu, były dla niego niewystarczające. Zapragnął dla swoich podopiecznych czegoś więcej. Zapoczątkował więc wyprawy pacjentów poza teren hospicjum w asyście wolontariuszy. Dla chorych u kresu życia, takie wyjścia na dalsze spacery są bezcennym przeżyciem.
Jego postawa, oddanie, bezinteresowność, sumienność i zdolność dostrzegania potrzeb drugiego człowiek, a także uważna obserwacja i umiejętność nawiązywania głębokich relacji, są wzorem dla innych wolontariuszy i motywują ich do pracy w Puckim Hospicjum.
III miejsce
Wiesława Kwaterska (Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną)
Była i jest nie tylko kierownikiem i pracownikiem kilku instytucji opieki społecznej w Suwałkach, ale także wolontariuszem w organizacjach zajmujących się osobami pokrzywdzonymi przez los. Tak było nie tylko przez całe jej zawodowe życie, ale także teraz, kiedy jest na emeryturze.
Każdą chwilę poświęca na akcje i zajęcia dla osób z niepełnosprawnościami. Szczególna więź łączy ją z podopiecznymi Środowiskowego Domu Samopomocy przy ul. Filipowskiej w Suwałkach. Tworzyła ten ośrodek i pracowała tam jako kierownik przez 14 lat. Od wielu lat jest członkiem Miejskiej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych w Suwałkach, a od ubiegłego roku członkiem Suwalskiej Rady Pożytku Publicznego. Aktualnie pracuje w Środowiskowym Domu Samopomocy „Aktywni Tak Samo” w Suwałkach i w Środowiskowym Domu Samopomocy w Lipniaku.
Jest bardzo pogodną osobą i gdzie tylko się pojawi, tam wraz nią pojawia się też uśmiech i dobry humor. Nic więc dziwnego, że udziela się jako wolontariusz suwalskiego oddziału Fundacji Dr Clown i odwiedza dzieci chore na szpitalnych oddziałach.
Za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej. Aktywnie angażowała się w pomoc osobom starszym i z niepełnosprawnościami w czasie pandemii Covid- 19, a także w pomoc uchodźcom z Ukrainy.
Jest otwarta, empatyczna, umie wczuć się w sytuacje każdej osoby. Zawsze ma na względzie drugą osobę, która może się przy niej poczuć wyjątkowo.
Wyróżnienie
Małgorzata Olczyk (Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Polanowie)
Ma 17 lat i od ponad 2 lat należy do grupy wolontariuszy z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Polanowie ,,Złote serca młodych gniewnych”. Pomaga osobom starszym, chorym, niepełnosprawnym z terenu gminy Polanów w noszeniu opału w okresie jesiennozimowym, drobnych porządkach wokół obejść gospodarczych, odśnieżaniu, grabieniu liści, przekopywaniu ogrodów itp.
Gosia angażuje się w akcje sprzątania świata, akcje Godzina dla Twojej miejscowości, sprzątanie cmentarza przed Świętem Wszystkich Zmarłych, dokarmianie zwierząt, biegi charytatywne w piżamach dedykowane dzieciom z onkologii, zielone akcje ,,Od podwórka do Bałtyku". Występuje w przedstawieniach okolicznościowych dla pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej w Cetuniu.
Działania na rzecz innych dają jej bardzo dużo radości. Pomoc innym sprawiła, że pomogła także sobie. Stała się otwarta na potrzeby innych, rozwija w sobie motywację, odpowiedzialność, obowiązkowość, wrażliwość i empatię. Uwierzyła w siebie, nabyła nowe umiejętności.
Niesienie pomocy innym i poczucie, że jest ważna i potrzebna przyczyniły się do jej procesu resocjalizacji. Stała się wzorem do naśladowania dla wielu swoich kolegów. Motywuje wszystkich do działania, jest motorem napędzającym całą drużynę. Potrafi pokazać, wprowadzić i zachęcić swoich rówieśników i innych wolontariuszy do pracy.
Gosia to życzliwa i pozytywnie zakręcona dziewczyna o pięknym uśmiechu. Lubi zajęcia plastyczno-techniczne, spacery, marszobiegi i rajdy po okolicznych lasach gminy Polanów.
Koordynator Roku 2023
I miejsce ex aequo
Małgorzata Grosfeld (Stowarzyszenie Mudita)
Jest koordynatorką programu wolontariatu wytchnieniowego w Stowarzyszeniu. Stworzyła i z sukcesem prowadzi ogólnopolski zespół koordynatorów regionalnych, których regularnie wspiera i motywuje. Dzięki jej zaangażowaniu już w 13 województwach (a docelowo we wszystkich) rodziny osób z niepełnosprawnościami mogą rejestrować się do bezpłatnego programu asystentury wytchnieniowej.
Od początku podążała ściśle według wytyczonego planu, rozwijając nie tylko zespół, ale również system prowadzenia dokumentacji, teczek wolontariuszy oraz ich bezpiecznej rekrutacji (m.in. weryfikacji zgłaszających się w rejestrze sprawców przestępstw na tle seksualnym). Jej zespół wolontariuszek i wolontariuszy, zajmuje się również organizacją regularnych wydarzeń wytchnieniowych w kilku miastach Polski. Ponadto, jej zespół doskonale odpowiedział również na kryzysową sytuację związaną z eskalacją wojny w Ukrainie, włączając stopniowo w swoje działania także rodziny uchodźcze.
W koordynacji swojego zespołu, kieruje się empatią i zawsze próbuje spojrzeć na sytuację z wielu stron, co czyni ją wnikliwą i budzi bezsprzeczne zaufanie zespołu. Szczególnym wsparciem otacza wolontariuszy i wolontariuszki, którzy z przyczyn losowych sami znaleźli się w trudnej sytuacji.
Andrzej Kobiałka (Zespół Szkół Mechanicznych w Kielcach)
Pierwsze działania wolontariatu szkolnego rozpoczął niemal 24 lata temu, a w 2005 roku we współpracy z Caritas Diecezji Kieleckiej założył Szkolne Koło Caritas im. św. Brata Alberta przy Zespole Szkół Mechanicznych w Kielcach, w którym pracuje jako katecheta. Swoich wolontariuszy angażuje do realizacji zadań w wielu kieleckich organizacjach.
Do działań wolontariackich zachęca przede wszystkim własnym bezpośrednim zaangażowaniem i postawą, obojętnie czy trzeba nocą dostarczyć pomoc materialną uchodźcom, upiec ciasteczka-cegiełki czy obsłużyć grill w niemiłosiernym upale.
Jest otwarty na młodych ludzi. Uczy ich akceptować siebie i innych. Jako katecheta reprezentuje ewangeliczną postawę miłości do drugiego człowieka i to stara się przekazywać swoim uczniom. Dba o to aby rozwijać samoświadomość i talenty wolontariuszy, przygotowując ich do pełnienia roli w konkretnym środowisku. Zapewnia swoim wolontariuszom rozmaitość zadań, mając świadomość, że ich dopasowanie do predyspozycji i zainteresowań wolontariuszy ma kluczowe znaczenie dla motywacji i długotrwałego zaangażowania.
Z każdym kolejnym rocznikiem powiększa grono wolontariuszy. W działania angażuje również swoich absolwentów. Szybko i skutecznie odbudował rozproszony wolontariat po pandemii. Mocno wspiera koordynatorów z instytucji, z którymi współpracuje. Jego obecność wraz z zespołem w jakimkolwiek projekcie jest gwarancją, że zadanie zostanie wykonane. Cechuje go wyjątkowa wrażliwość na chorych i gotowość do przekraczania własnych granic.
Jest byłym harcerzem i wciąż etos harcerstwa jest mu bliski. Jest również instruktorem jazdy na motocyklach, pasjonują go szachy i literatura. Swoimi pasjami dzieli się chętnie z młodzieżą.
II miejsce ex aequo
Adrianna Kaszuba (Fundacja Mam Pomysł)
Na co dzień pełni funkcję prezesa Fundacji Mam Pomysł i pracuje w schronisku dla bezdomnych zwierząt w Świdnicy. Jest 26 letnią liderką organizacji, którą tworzyła mając 18 lat. Wolontariat rozpoczęła, przekraczając jako 12 latka próg niewielkiego schroniska w okolicy Dzierżoniowa. Tam stawiałam pierwsze kroki koordynując projekty. Organizowała akcje adopcyjne, stoiska na targach zoologicznych, gdzie promowała psy do adopcji, organizowała wizyty szkół i wolontariat szkolny w schronisku oraz weekendowe spacery z psami. Jej cechą charakterystyczną jest wielozadaniowość i pomimo młodego wieku bogate doświadczenie.
Zarządza zespołem niemal 40 wolontariuszy pracujących ze zwierzętami. Wypracowała model, w którym niemożliwym jest działanie fundacji bez wolontariuszy. Mają oni wpływ na procesy adopcji zwierząt, na promowanie wartości, kreują nowe rozwiązania. Jednym z projektów wolontariackich jest na przykład ogród sensoryczny w schronisku jako przestrzeń do pracy behawioralnej z psami.
Z wykształcenia jest inżynierem zootechniki. Ukończyła wiele warsztatów, seminariów, konferencji z zakresu behawioru zwierząt, profilaktyki weterynaryjnej i prawa. Jest również nauczycielem przedmiotu zawodowego pielęgnacja i behawioryzm zwierząt w Technikum Weterynaryjnym w Świdnicy.
Marcin Rechulicz (Stowarzyszenie Czajnia)
Jest Prezesem Stowarzyszenia Czajnia od początku jego istnienia. Pełni też funkcję dyrektora w prowadzonym przez Stowarzyszenie Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Kostki Starowieyskiego w Łaszczowie, gdzie wspólnie z innymi nauczycielami rozwijają wolontariat w ramach Szkolnego Koła Wolontariatu. To właśnie wolontariat w jego opinii jest jednym z elementów, które odróżnia jego szkołę od innych.
W działania wolontariatu angażuje się z pasją i oddaniem. W pracy z wolontariuszami stawia na ich samodzielność i kreatywność oraz nabywanie przez nich kluczowych kompetencji. Stara się aby wolontariat rozwijał pasje i zainteresowania młodzieży. Kieruje się wartościami takimi jak otwartość, aktywność, współpraca.
Przez wspólne działanie i zaangażowanie wychowuje młodych ludzi, uwrażliwia ich na problemy i potrzeby najbliższego otoczenia oraz na problemy globalne. Uczy ich dostrzegania piękna w najbliższej okolicy, a proponując zróżnicowane aktywności dba o ich wszechstronny rozwój.
W relacjach z wolontariuszami widać jego otwartość, szczerość i zaufanie do młodych ludzi. Potrafi budować z nimi autentyczne relacje, dając im pewność siebie, motywacje do poszukiwania siebie i podejmowania odważnych decyzji. Angażuje się w wiele rzeczy i wierzy, że człowiek ma wpływ na otaczający go świat tylko będąc aktywnym.
Prywatnie mąż i ojciec trójki dzieci. Podchodzi do życia z dużym optymizmem. Nie boi się nowych wyzwań. Jest liderem lokalnej społeczności, lokalnym patriotą, miłośnikiem wędrówek po górach, Roztoczu i Grzędzie Sokalskiej. Lubi zgłębiać historię regionu, w którym mieszka i przełamywać bariery i granice.
III miejsce ex aequo
Dorota Korżyk (Koło Gospodyń Wiejskich Babiniec - Czarna i Przyjaciele w Czarnej Górnej)
Jest jedną z założycielek i aktywnym członkiem Koła Gospodyń Wiejskich Babiniec – Czarna i Przyjaciele w Czarnej Górnej w powiecie bieszczadzkim. Pełni tam również funkcję koordynatora wolontariatu.
Jej zaangażowanie społeczne i praca ramię w ramię ze swoimi wolontariuszami motywuje innych do działania. Jej empatia i zrozumienie potrzeb ochotników stworzyła zgraną grupę wolontariuszy, w której każdy ma swoją przestrzeń. Pasja do działalności wolontariackiej, jest zaraźliwa i inspiruje innych do zaangażowania w działania na rzecz lokalnej społeczności
Od początku działalności Koła, jej członkinie w ramach wolontariatu, bardzo aktywnie uczestniczą w wydarzeniach takich jak sprzątanie miejscowości, wspólne ubieranie choinki, zbiórki społeczne czy działania na rzecz przeciwdziałania skutkom pandemii. W ramach działań profilaktycznych jako pierwsze w gminie Czarna podjęły się szycia maseczek, które przekazano do szpitala powiatowego w Ustrzykach Dolnych oraz do wszystkich seniorów w gminie Czarna. Tuż po wybuchu konfliktu wojennego na terenie Ukrainy uczestniczyły w bezpośrednich działaniach pomocowych dla obywateli Ukrainy, dystrybuując na przejściu granicznym w Krościenku ciepłe posiłki, napoje, koce i odzież, a także pełniąc dyżury w ośrodkach recepcyjnych na terenie powiatu bieszczadzkiego.
Priorytetem w jej działaniu z wolontariuszami jest zaangażowanie i dbałość o dobre relacje. Stwarza przyjazną atmosferę, a do każdego wolontariusza podchodzi ze zrozumieniem i docenieniem jego pracy. Ważną dla niej kwestią jest to aby każdy z wolontariuszy miał świadomość, jak bardzo jest potrzebny i ważny w każdym podejmowanym przedsięwzięciu. Współpracę z wolontariuszami opiera na wzajemnym szacunku i słuchaniu głosu drugiej osoby. Jasno określa cele i zadania jakie wolontariusze mają do zrealizowania i skupia się na najważniejszych działaniach.
Ważną dla niej kwestią jest rozwój osobisty każdego wolontariusza. Dlatego też poza planowanymi działaniami pomocowymi organizuje szkolenia rozwijające kompetencje spotkania integracyjne, wyjazdy studyjne, wycieczki które scalają członków wolontariatu. Aktywizuje kobiety na wsi opracowując projekty i organizując spotkania. Stworzyła przestrzeń dla rozwoju „Babińca” rozwijając talenty kobiet i wzrost świadomości społecznej o roli kobiet w społeczności wiejskiej.
Na co dzień pracuje w Urzędzie Gminy Czarna na stanowisku inspektor do spraw wniosków pomocowych i promocji. Doskonale udaje jej się połączyć pracę zawodową z pełnieniem funkcji sołtysa, koordynatora wolontariatu i działaniami na rzecz lokalnej społeczności.
Jej pasją jest chodzenie po górach i czytanie książek.
Agnieszka Pawelczyk (Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu)
Wprowadziła wolontariat kompetencyjny do oferty opolskiego skansenu. Od tamtej pory pełni funkcję koordynatora wolontariatu w tej instytucji.
Dbając o atrakcyjność oferty wolontariatu, współpracuje z muzealnikami przy określaniu obszarów wsparcia oraz wyznaczaniu zadań dla wolontariuszy, uwzględniając możliwości grupy docelowej (dzieci i młodzieży, studentów, pracujących i seniorów).
Na każdym kroku podkreśla, jak ważna jest komunikacja i artykułowanie swoich potrzeb – szczególnie w kontekście wykonywanych zadań. Dba o komforty psychiczny i fizyczny wolontariuszy, słucha, nawiązuje relacje, stara się stworzyć komfortowe warunki dla każdego.
Od początku życia zawodowego związana jest z muzealnictwem. Obecnie realizuje się jako edukatorka muzealna uwrażliwiona na potrzeby różnorodnej publiczności – od 2022 r. koordynuje wolontariat oraz działania dostępnościowe w instytucji. Jest kobietą pełną pasji i zaangażowania w wykonywane zadania. Cechuje ją empatia i umiejętność słuchania drugiego człowieka. Współpracując z wolontariuszami zwraca uwagę na indywidualne potrzeby i możliwości każdego z nich. W życiu prywatnym i zawodowym wyznacza sobie cele, które stara się realizować – uważa, że „czasem trzeba upaść na dno, żeby się od niego odbić”.
Jest mamą dwójki dzieci, a wartości wyniesione z domu rodzinnego oraz pracy społecznej w organizacji harcerskiej ukształtowały w niej poczucie odpowiedzialności za innych.